Madana Mohana Ashtakam

श्रीमदनमोहनाष्टकम्

जय शंखगदाधर नीलकलेवर पीतपटाम्बर देहि पदम् ।
जय चन्दनचर्चित कुण्डलमण्डित कौस्तुभशोभित देहि पदम् ॥१॥

जय पंक्कजलोचन मारविमोहन पापविखण्डन देहि पदम् ।
जय वेणुनिनादक रासविहारक वंक्किम सुन्दर देहि पदम् ॥२॥

जय धीरधुरन्धर अद्भुतसुन्दर दैवतसेवित देहि पदम् ।
जय विश्वविमोहन मानसमोहन संस्थितिकारण देहि पदम् ॥३॥

जय भक्तजनाश्रय नित्यसुखालय अन्तिमबान्धव देहि पदम् ।
जय दुर्जनशासन केलिपरायण कालियमर्दन देहि पदम् ॥४॥

जय नित्य निरामय दीन दयामय चिन्मय माधव देहि पदम् ।
जय पामनपावन धर्मपरायण दावनसूदन देहि पदम् ॥५॥

जय वेदविदावर गोपवधूप्रिय वृन्दावनधन देहि पदम् ।
जय सत्यसनातन दुर्गतिभञ्जन सज्जनरञ्जन देहि पदम् ॥६॥

जय सेवकवत्सल करुणासागर वाच्छित पूरक देहि पदम् ।
जय पूतधरातल देवपरात्पर सत्वगुणाकर देहि पदम् ॥७॥

जय गोकुलभूषण कंसनिषूदन सात्वतजीवन देहि पदम् ।

जय योगपरावण संसृतिवारण ब्रह्मनिरञ्जन देहि पदम् ॥८॥

॥ इति श्रीमदनमोहनाष्टकं सम्पूर्णम् ॥

Youtube link

Devi Stuti by Lord Vishnu from Srimad Devi Bhagavata Mahapurana

Meaning in English is provided just below this stuti. This stuti is from Srimad Devi Bhagavatam Book 3 chapter 4.


श्रीभगवानुवाच
नमो देव्यै प्रकृत्यै च विधात्र्यै सततं नमः ।
कल्याण्यै कामदायै च वृद्ध्यै सिद्ध्यै नमो नमः ॥१॥

सच्चिदानन्दरुपिण्यै संसारारणये नमः ।
पञ्चकृत्यविधात्र्यै ते भुवनेश्यै नमो नमः ॥२॥

सर्वाधिष्ठानरुपायै कूटस्थायै नमो नमः ।
अर्धमात्रार्थ भूतायै हृल्लेखायै नमो नमः ॥३॥

ज्ञातं मयाऽखिलमिदं त्वयि सन्निविष्टम् त्वत्तोऽस्य सम्भव-लयावपि मातरद्य ।
शक्तिश्च तेऽस्य करणे वितत-प्रभावा ज्ञाताऽधुना सकल लोकमयोति नूनम् ॥४॥

विस्तार्य सर्वमखिलं सदसद्-विकारम् सन्दर्शयस्यविकलं पुरुषाय काले ।
तत्त्वैश्च षोडशभिरेव च सप्तभिश्च भासीन्द्र-जालमिव नः किल रञ्जनाय ॥५॥

न त्वामृते किमपि वस्तु-गतं विभाति व्याप्येव सर्वमखिलं त्वमवस्थिताऽसि ।
शक्तिं बिना व्यवहृतौ पुरुषोऽप्यशक्तो बम्भण्यते जननि बुद्धि-मता जनेन ॥६॥

प्रीणाऽसि विश्वमखिलं सततं प्रभावैः स्वैस्तेजसा च सकलं प्रकटी करोषि ।
अत्स्येव देवि तरसा किल कल्प-काले को वेद देवि चरितं तव वैभवस्य ॥७॥

त्राता वयं जननि ते मधुकैटभाभ्यां लोकाश्च ते सुवितता: खलु दर्शिता वै ।
नीता: सुखस्य भवने परमां च कोटिं यद्दर्शनं तव भवानि महाप्रभावम् ॥८॥

नाहं भवो न च विरिञ्चि विवेद मात: कोsन्यो हि वेत्ति चतितं तव दर्विभाव्यम् ।
कानीह सन्ति भुवनानि महाप्रभावे ह्यस्मिन्भवानि रचिते रचनाकलापे ॥९॥

अस्माभिरत्र भुवने हरिरन्य एव दृष्ट: शिव: कमलज: प्रथितप्रभाव:।
अन्येषु देवि भुवनेषु न सन्ति किं ते किं विद्म देवि विततं तव सुप्रभावम् ॥१०॥

याचेम्ब ! तेऽघ्रिं-कमलं प्रणिपत्यकामम् चित्ते सदा वसतु रुपमिदं तवैतत् ।
नामापि वक्त्र-कुहरे सततं तवैव सन्दर्शनं तव पदाम्बुजयोः सदैव ॥११॥

भृत्योsयमस्ति सततं मयि भावनीयं त्वां स्वामिनीति मनसा ननु चिन्तयामि।
एषाssवयोरविरता किल देवि भूयाद्वयाप्ति: सदैव जननीसुतयोरिवार्ये ॥१२॥

त्वं वेत्सि सर्वमखिलं भुवनप्रपञ्चं सर्वज्ञता परिसमाप्तिनितान्तभूमि:।
किं पामरेण जगदम्ब निवेदनीयं यद्युक्तमाचर भवानि तवेङ्गितं स्यात् ॥१३॥

ब्रह्मा सृजत्यवति विष्णुरुमापतिश्च संहारकारक इयं तु जने प्रसिद्धि:।
किं सत्यमेतदपि देवि तवेच्छया वै कर्तूं क्षमा वयमजे तव शक्तियुक्ता:॥१४॥

धात्री धराधरसुते न जगद् बिभर्ति आधारशक्तिरखिलं तव वै बिभर्ति।
सूर्योsपि भाति वरदे प्रभाया युतस्ते त्वं सर्वमेतदखिलं विरजा विभासि॥१५॥

ब्रह्माsहमीश्वरवर: किल ते प्रभावात्सर्वे वयं जनियुता न यदा तु नित्या:।
कैsन्ये सुरा: शतमखप्रमुखाश्च नित्या नित्या त्वमेव जननी प्रकृति: पुराणा॥१६॥

त्वं चेद्भवानि दयसे पुरुषं पुराणं जानेsहमद्य तव सन्निधिग: सदैव।
नोचेदहं विभुरनादिरनीह ईशो विश्वात्मधीरिति तम:प्रकृति: सदैव॥१७॥

विद्या त्वमेव ननु बुद्धिमतां नराणाम् शक्तिस्त्वमेव किल शक्ति-मतां सदैव।
त्वं कीर्ति-कान्ति-कमलामल-तुष्टि-रुपा मुक्तिप्रदा विरतिरेव मनुष्यलोके॥१८॥

गायत्र्यसि प्रथम वेदकला त्वमेव स्वाहा स्वधा भगवती सगुणार्धमात्रा।
आम्नाय एव विहितो निगमो भवत्या सञ्जीवनाय सततं सुरपूर्वजानाम्॥१९॥

मोक्षार्थमेव रचयस्यखिलं प्रपञ्चम् तेषां गता: खलु यतो ननु जीवभावम्।
अंशा अनादि निधनस्य किलानघस्य पूर्णार्णवस्य वितता हि यथा तरंगा॥२०॥

जीवो यदा तु परिवेत्ति तवैव कृत्यम् त्वं संहरस्यखिलमेतदिति प्रसिद्धम्।
नाट्यं नटेन रचितं वितथेऽन्तरंगे कार्ये कृते विरमसे प्रथितप्रभावा॥२१॥

त्राता त्वमेव मम मोहमयाद् भवाब्धेः त्वामम्बिके सततमेमि महार्तिहे च।
रागादिभिर्विरचिते वितथे किलान्ते मामेव पाहि बहुदुःखकरे च काले॥२२॥

नमो देवि महाविद्ये नमामि चरणौ तव ।
सदा ज्ञानप्रकाशं मे देहि सर्वार्थदे शिवे ॥२३॥
॥ इति श्रीमद् देवीभागवते महापुराणे तृतीयस्कन्धे विष्णुना कृतं देवीस्तोत्रं सम्पूर्णम्॥

S’rî Bhagavân said :-- Salutation to the Devî Prakriti, the Creatrix; I bow down again and again to Thee. Thou art all-auspicious and grantest the desires of Thy devotees; Thou art of the nature of Siddhi (success) and Vriddhi (increase). I bow down again and again to Thee. I bow down to the World Mother, Who is of the nature of Everlasting Existence, Intelligence and Bliss. O Devî! Thou createst, preservest and destroyest this Universe; Thou dost the Pralaya (the great Dissolution) and showest favour to the created beings. Thus Thou art the Authoress of the above five fold things that are done; so, O Bhuvanes’varî, I bow down to Thee! Thou art the great efficient and material cause of the changeful. Thou art the Unchangeable, Immoveable Consciousness; Thou art the half letter (Ardhamâtrâ), Hrillekhâ (the consciousness that ever pervades both inside and outside the Universe); Thou art the Supreme Soul and the individual soul. Salutation again and again to Thee.

O Mother! I now realise fully well that this whole Universe rests on Thee; it rises from Thee and again melts away in Thee. The creation of this Universe shews Thy infinite force. Verily, Thou art become Thyself all these Lokas (regions). During the time of creation Thou createst the two formless elements akâsâ and Vâyu and the three elements with form, fire, water, and earth; then with these Thou createst the whole Universe and shewest this to the Enjoyer Purusa, who is of the nature of consciousness, for His satisfaction. Thou again dost become the material cause of the twentythree (23) Tattvas, Mahat, etc., as enumerated in the Sânkhya system and appearest to us like a mirage.

O Mother! Were it not for Thee, no object would be visible, Thou pervadest the
whole Universe. It is for this reason that those persons that are wise declare that even the Highest Purusa can do no work without Thy aid.

O Devî! Thou createst and art giving satisfaction to the whole Universe by Thy
power; again at the time of Pralaya Thou swallowest forcibly all these that are seen. So, O Devî! Who can fathom Thy powers? O Mother! Thou didst save us from the hands of Madhu and Kaitabha. Then Thou hast brought us to this Mani Dvîpa and shewed us Thy own form, all the extended regions and immense powers and given us exquisite delight and joy. This is the highest place of happiness.

O Mother! When I Myself, S'ankara and Brahmâ or any one of us is unable to
fathom Thy inconceivable glory, who else can then ascertain? O Bhavânî! Who knows, how many more than the several regions that we saw reflected in thy nails of Thy feet, exist in Thy creation. O One endowed with infinitely great powers! O Devî! we saw another Visnu, another Hara, another Brahmâ, all of great celebrity in the Universe exhibited by Thee; who knows how many other such Brahmâs, etc., exist in Thy other Universes! Thy glory is infinite.

O Mother! I bow down again and again to Thy lotus feet and pray to Thee that may Thy this form exist always in my mind. May my mouth always utter Thy name and may my two eyes see always Thy lotus feet.

O Revered One! May I remember Thee as my Goddess and may'st Thou constantly look on myself as Thy humble servant. O Mother! What more shall I say than this :- May this relation as mother and son always exist between Thee and me.

O World-Mother! There is nothing in this world that is not known to Thee for Thou art omniscient. So O Bhavânî! What more shall my humble self declare to Thee! Now dost Thou do whatever Thou desirest. O Devî! The rumour goes that Brahmâ is the Creator, Visnu is the Preserver, and Mahes'vara is the Destroyer! Is this true? O Eternal One! It is through Thy Will power, through Thy force, that we create, preserve and destroy.

O Daughter of the Himalaya mountain! The earth is supporting this Universe; it is Thy endless might that is holding all this made of five elements.

O Grantress of boons! It is through Thy power and lustre that the Sun is lustrous and becomes visible. Though Thou art the attributeless Self, yet by Thy Mâyic power Thou appearest in the form of this Prapancha Universe. When Brahmâ, Mahes'a, and I myself take birth by Thy power and are not eternal, what more can be said of Indra and other Devas than this that they are mere temporary things and created. It is only Thou that art Eternal, Ancient Prakriti and the Mother of this Universe.

O Bhavânî! Now I realise from my remaining with Thee, that it is Thou that dost impart, out of mercy, the Brahmâ vidyâ to the ancient Purusa; and thus He can realise His eternal nature. Otherwise He will remain always under delusion that He is the Lord, He is the Purusa without beginning, that He is good and the Universal Soul, and thus suffers under various forms of egoism (Ahamkâra). Thou art the Vidyâ of the intelligent persons and the S’akti of the beings endowed with force; Thou art Kîrtî (fame), Kânti (lustre), Kamalâ (wealth) and the spotless Tusti (peace, happiness). Amongst men, Thou art the dispassion, leading to Mukti (complete freedom from bondage). Thou art the Gâyatri, the mother of the Vedas; and Thou art Svahâ, Svadhâ, etc. Thou art the Bhâgavatî, of the nature of the three Gunas; Thou art the half mâtrâ (half the upper stroke of a letter), the fourth state, transcending the Gunas. It is Thou that givest always the S’âstras for the preservation of the Devas and the Brâhmanas. It is Thou that hast expanded and manifested this whole phenomenon of the visible Universe for the liberation of the embodied souls (Jîvas), the parts of the pure holy Brâhman, the Full, the Beginningless, the Deathless, forming the waves of the lnfinite expanse of ocean. When the Jîva comes to know internally and becomes thoroughly conscious that all this is Thy work, Thou createst and destroyest, that all this is Thy Mâyic pastime, false, like the parts of an actor in a theatrical play, then and then only he desists for ever from his part in this Theatre of world.

O Mother! O Destroyer of the greatest difficulties! I always take refuge unto Thee. Thou dost save me from this ocean of Samsâra, full of Moha (delusion). Let Thou be my Saviour when my end will come, from these infinitely troublesome and unreal pains arising from love and hatred. Obeisance to Thee! O Devî! O Mahâ vidyâ! I fall prostrate at Thy feet.

O Thou, the Giver of all desires! O Auspicious One! Dost Thou give the knowledge that is All-Light to Me.

Thus ends the fourth chapter of the Third Skandha on the hymns to the Great Devî by Visnu in the Mahâpurâna S'rîmad Devî Bhâgavatam of 18,000 verses by Maharsi Veda Vyâs.

Shri Strotram from Agni Purana

श्रीस्तोत्रं 

पुष्कर उवाच ।

राज्यलक्ष्मीस्थिरत्वाय यथेन्द्रेण पुरा श्रियः ।

स्तुतिः कृता तथा राजा जयार्थं स्तुतिमाचरेत् ॥१॥

इन्द्र उवाच ।

नमस्ये सर्वलोकानां जननीमब्धिसम्भवां ।

श्रियमुन्निन्द्रपद्माक्षीं विष्णुवक्षःस्थलस्थितां ॥२॥

त्वं सिद्धिस्त्वं स्वधा स्वाहा सुधा त्वं लोकपावनि ।

सन्धया रात्रिः प्रभा भूतिर्म्मेधा श्रद्धा सरस्वती ॥३॥

यज्ञविद्या महाविद्या गुह्यविद्या च शोभने ।

आत्मविद्या च देवि त्वं विमुक्तिफलदायिनी ॥४॥

आन्वीक्षिकी त्रयी वार्त्ता दण्डनीतिस्त्वमेव च ।

सौम्या सौम्यैर्जगद्रूपैस्त्वयैतद्देवि पूरितं ॥५॥

का त्वन्या त्वामृते देवि सर्वयज्ञमयं वपुः ।

अध्यास्ते देव देवस्य योगिचिन्त्यं गदाभृतः ॥६॥

त्वया देवि परित्यक्तं सकलं भुवनत्रयं ।

विनष्टप्रायमभवत् त्वयेदानीं समेधितं ॥७॥

दाराः पुत्रास्तथागारं सुहृद्धान्यधनादिकं ।

भवत्येतन्महाभागे नित्यं त्वद्वीक्षणान् नृणां ॥८॥

शरीरारोग्यमैश्वर्यमरिपक्षक्षयः सुखं ।

देवि त्वद्दृष्टिदृष्टानां पुरुषाणां न दुर्ल्लभं ॥९॥

त्वमम्बा सर्वभूतानां देवदेवो हरिः पिता ।

त्वयैतद्विष्णुना चाम्ब जगद्व्याप्तं चराचरं ॥१०॥

मानं कोषं तथा कोष्ठं मा गृहं मा परिच्छदं ।

मा शरीरं कलत्रञ्च त्यजेथाः सर्व्वपावनि ॥११॥

मा पुत्रान्मासुहृद्वर्गान्मा पशून्मा विभूषणं ।

त्यजेथा मम देवस्य विष्णोर्वक्षःस्थलालये  ॥१२॥

सत्त्वेन सत्यशौचाभ्यां तथा शीलादिभिर्गुणैः ।

त्यजन्ते ते नरा सद्यः सन्त्यक्ता ये त्वयामले ॥१३॥

त्वयावलोकिताः सद्यः शीलाद्यैरखिलैर्गुणैः ।

कुलैश्वर्य्यैश्च युज्यन्ते पुरुषा निर्गुणा अपि ॥१४॥

स श्लाघ्यः स गुणी धन्यः स कुलीनः स बुद्धिमान् ।

स शूरः स च विक्रान्तो यस्त्वया देवि वीक्षितः ॥१५॥

सद्यो वैगुण्यमायान्ति शीलाद्याः सकला गुणाः ।

पराङ्मुखी जगद्धात्री यस्य त्वं विष्णुवल्लभे ॥१६॥

न ते वर्णयितुं शक्ता गुणान् जिह्वापि वेधसः ।

प्रसीद देवि पद्माक्षि नास्मांस्त्याक्षीः कदाचन ॥१७॥

॥इत्यग्नेये महापुराणे श्रीस्तोत्रं नाम षट्त्रिंशदधिकद्विशततमो ऽध्यायः॥

Please visit the following links for the meaning of this stuti in Hindi.

Click Here

Youtube Link

Mahalakshmi Stuti by Indra from Vishnu Puran

श्री महालक्ष्मी स्तोत्रं

श्रीगणेशाय नमः।

सिंहासनगतः शक्रः सम्प्राप्य त्रिदिवं पुनः । देवराज्ये स्थितो देवीं तुष्टावाब्जकरां ततः ॥ १॥

तदनन्तर इन्द्रने स्वर्गलोकमें जाकर फिरसे देवराज्यपर अघिकार पाया और राजसिंहासनपर आरूढ हो पद्महस्ता श्रीलक्ष्मीजीकी इस प्रकार स्तुति की।

इन्द्र उवाच

नमस्ये सर्वलोकानां जननीमब्जसम्भवाम । श्रियमुनिन्द्रपद्माक्षीं विष्णुवक्षःस्थलस्थिताम् ॥ २॥

सम्पूर्ण लोककी जननी, विकसित कमलके सदृश नेत्रोवाली, भगवान् विष्णुके वक्ष:स्थलमे विराजमान कमलोद्भवा श्रीलक्ष्मीदेवीको मैं नमस्कार करता हू ।

पद्मालयां पद्मकरां पद्मपत्रनिभेक्षणाम वन्दे पद्ममुखीं देवीं पद्मनाभप्रियाम्यहम ॥ ३॥

कमल ही जिनका निवासस्थान है, कमल ही जिनके कर-कमलोमे सुशोभित है, तथा कमल-दलके समान ही जिनके नेत्र है उन कमलमुखी कमलनाभ-प्रिया श्रीकमलादेवीकी मै वन्दना करता हूँ।

त्वं सिद्धिस्त्वं स्वधा स्वाहा सुधा त्वं लोकपावनी । सन्ध्या रात्रिः प्रभा भूतिर्मेधा श्रद्धा सरस्वती ॥ ४॥

हे देवि ! तुम सिद्धि हो, स्वधा हो। स्वाहा हो, सुधा हो और त्रिलोकीको पवित्र करनेवाली हो तथा तुम ही सन्ध्या, रात्रि, प्रभा, विभूति, मेधा, श्रद्धा और सरस्वती हो।

यज्ञविद्या महाविद्या गुह्यविद्या च शोभने । आत्मविद्या च देवि त्वं विमुक्तिफलदायिनी ॥ ५॥

हे शोभने ! यज्ञ-विद्या (कर्म-काण्ड), महाविद्या (उपासना) और गुह्यविद्या (इन्द्रजाल) तुन्ही हो तथा हे देवी ! तुम्ही मुक्ति-फल-दायिनी आत्मविद्या हो।

आन्वीक्षिकी त्रयीवार्ता दण्डनीतिस्त्वमेव च । सौम्यासौम्यैर्जगद्रूपैस्त्वयैतद्देवि पूरितम ॥ ६॥

हे देवि ! आन्वीक्षिकी (तर्कविद्या), वेदत्रयी, वार्ता (शिल्पवाणिज्यादि) और दण्डनीति (राजनिति) भी तुम्ही हो।तुमर्ह अपने शान्त और उग्र रूपोसे यह समस्त संसार व्याप्त किया हुआ है।

का त्वन्या त्वमृते देवि सर्वयज्ञमयं वपुः । अध्यास्ते देवदेवस्य योगचिन्त्यं गदाभृतः ॥ ७॥

हे देवि ! तुम्हारे बिना और ऐसी कौन स्त्री है जो देवदेव भगवान् गदाधरके योगिजन-चिन्तित सर्वयज्ञमय शरीरका आश्रय पा सके।

त्वया देवि परित्यक्तं सकलं भुवनत्रयम् । विनष्टप्रायमभवत्त्वयेदानीं समेधितम ॥ ८॥

हे देवी ! तुम्हारे छोड देनेपर सम्पूर्ण त्रिलोकी नष्टप्राप हो गयी थी; अब तुम्हीने उसे पुन: जीवन-दान दिया है।

दाराः पुत्रास्तथाऽऽगारं सुहृद्धान्यधनादिकम । भवत्येतन्महाभागे नित्यं त्वद्वीक्षणान्नृणाम ॥ ९॥

हे महाभागे ! स्त्री, पुत्र, गृह, धन, थान्य तथा सुहद् ये सब सदा आपहीके दृष्टिपातसे मनुष्योको मिलते है।

शरीरारोग्यमैश्वर्यमरिपक्षक्षयः सुखम । देवि त्वदृष्टिदृष्टानां पुरुषाणां न दुर्लभम ॥१०॥

हे देवी ! तुम्हारी कृपा-दृष्टिके पात्र पुरुषोके लिये शारीरिक आरोग्य, ऐश्वर्य, शत्रु-पक्षका नाश और सुख आदि कुछ भी दुर्लभ नही है।

 त्वमम्बा सर्वभूतानां देवदेवो हरिः पिता । त्वयैतद्विष्णुना चाम्ब जगद्व्याप्तं चराचरम ॥११॥

तुम सम्पूर्ण लोकोकी माता हो और देवदेव भगवान् हरि पिता हेँ।हे मात: ! तुमसे और श्रीविष्णुभगवान्से यह सकल चराचर जगत् व्याप्त है।

मनःकोशस्तथा गोष्ठं मा गृहं मा परिच्छदम । मा शरीरं कलत्रं च त्यजेथाः सर्वपावनि ॥ १२॥

हे सर्वपावनि, मातेश्वरी ! हमारे कोश (खजाना), गोष्ठ (पशु-शाला), गृह, भोगसामग्री, शरीर और स्त्री आदिको आप कभी न त्यागे अर्थात् इनमें भरपूर रहे।

मा पुत्रान्मा सुहृद्वर्गान् मा पशून्मा विभूषणम । त्यजेथा मम देवस्य विष्णोर्वक्षः स्थलाश्रये ॥ १३॥

अयि विष्णुवक्ष: स्थल निवासिनि ! हमारे पुत्र, सुहद, पशु और भूषण आदिको आप कभी न छोडे।

सत्त्वेन सत्यशौचाभ्यां तथा शीलादिभिर्गुणैः । त्यज्यन्ते ते नराः सद्यः सन्त्यक्ता ये त्वयामले ॥१४॥

हे अमले ! जिन मनुष्योको तुम छोड देती हो उन्हे सत्त्व (मानसिक बल), सत्य, शौच और शील आदि गुण भी शीघ्र ही त्याग देते है।

त्वया वलोकिताः सद्यः शीलाद्यैरखिलैर्गुणैः । कुलैश्वर्यैश्च युज्यन्ते पुरुषा निर्गुणा अपि ॥१५॥

और तुम्हारी कृपा-दृष्टी होनेपर तो गुणहीन पुरूष भी शीघ्र ही शील आदि सम्पूर्ण गुण और कुलीनता तथा ऐश्वर्य आदिसे सम्पन्न हो जाते है।

स श्लाघ्यः सगुणी धन्यः स कुलीनः स बुद्धिमान । स शूरः स च विक्रान्तो यस्त्वया देवि वीक्षितः ॥१६॥

हे देवि ! जिसपर तुम्हारी कृपादृष्टि है वही प्रशंसनीय है, वही गुणी है, वही धन्घभाग्य है, वही कुलोन और बुद्धिमान् है तथा वही शुरवीर और पराक्रमी है।

सद्यो वैगुण्यमायान्ति शीलाद्याः सकला गुणाः । पराङ्गमुखी जगद्धात्री यस्य त्वं विष्णुवल्लभे ॥१७॥

हे विष्णुप्रये ! हे जगजन्ननि ! तुम जिससे विमुख हो उसके तो शील आदि शभी गुण तुरन्त अवगुणरूप हो जाते है।

 न ते वर्णयितुं शक्ता गुणाञ्जिह्वाऽपि वेधसः । प्रसीद देवि पद्माक्षि माऽस्मांस्त्याक्षीः कदाचन ॥ १८॥

हे देवि ! तुम्हारे गुणोंका वर्णन करनेमे तो श्रीव्रह्माजीकी रसना भी समर्थ नही है। [फिर मैं क्या कर सकता हुँ?] अत: हे कमललयने ! अब मूझपर प्रसन्न हो और मुझे कभी न छोडो।

॥ इति श्रीविष्णुपुराणे महालक्ष्मी स्तोत्रं सम्पूर्णम्॥


Youtube link

Achyuthashtakam अच्युताष्टकं

Achyuthashtakam

अच्युताष्टकं

अच्युतं केशवं राम नारायणं कृष्ण दामोदरं वासुदेवं हरिम् ।
श्रीधरं माधवं गोपिकावल्लभं जानकीनायकं रामचन्द्रं भजे ॥१॥

Achyutham kesavam rama narayanam,
Krishna damodharam vasudevam harim,
Sreedharam madhavam gopika vallabham,
Janaki nayakam ramachandram Bhaje

Pray him who has no death,
Him who killed Kesi,
Him who is Rama,
Him who is Narayana,
Him who is bluish black,
Him who was tied at his belly,
Him who is son of Vasudeva,
Him who removes births and deaths,
Him who carries Goddess Lakshmi,
Him who is born in the clan of Madhu,
Him who is darling of Gopis,
Him who is the Lord of Sita,
And Him who is Ramachandra.



अच्युतं केशवं सत्यभामाधवं माधवं श्रीधरं राधिकाराधितम् ।
इन्दिरा मन्दिरं चेतसा सुन्दरं देवकीनन्दनं नन्दनं संदधे ॥२॥

Achyutham kesavam sathya bhamadhavam,
Madhavam sreedharam radhika aradhitham,
Indira mandiram chethana sundaram,
Devaki nandanam nandhajam sam bhaje 

Pray Him who has no death,
Him who killed Kesi,
Him who is the Lord of Sathya Bhama,
Him who is born in the clan of Madhu,
Him who carries Goddess Lakshmi,
Him who is worshipped by Radha,
Him in whom goddess Indira stays,
Him who has pretty looks,
Him who is son of Devaki,
And Him who is the son of Nanda



विष्णवे जिष्णवे शङ्खिने चक्रिणे रुक्मिनी रागिने जानकी जानये ।
वल्लवी वल्लभायाऽर्चितायात्मने कंस विध्वंसिने वंशिने ते नमः ॥३॥

Vishnava jishnave sankhine chakrine,
Rukhmani ragine janaki janaye,
Vallavi vallabha yarchidha yathmane,
Kamsa vidhvamsine vamsine the nama.

Salutations to Him who is everywhere,
Him who is forever victorious,
Him who carries the conch and the holy wheel,
Him who is the sweet heart of Rukhmani,
Him who is the soul of daughter of Janaka,
Him ho is worshipped by the Gopis,
Him who killed Kamsa,
And Him who is the noblest.

कृष्ण गोविन्द हे राम नारायण श्रिपते वासुदेवाचित श्रिनिधे ।
अच्युतानन्त हे माधवाधोक्षज द्वारका नायक द्रौपदी रक्षक ॥४॥

Krishna govinda he rama narayana,
Sree pathe vasu deva jitha sree nidhe,
Achyuthanantha he madhava adhokshaja,
Drowpadhi rakshaka , pathu maam sarvadha

Forever protect me Hey Krishna,
Who takes care of all souls,
Who is Rama and Narayana,
Who is Lord of Lakshmi,
Who is victorious as son of Vasudeva,
Who is the store house of treasures,
Who is the endless happiness,
Who is the greatest sage,
Who is forever victorious,
And who saved Droupadhi.

राक्षसक्षोभितः सीतयाशोभितो दण्डकारण्य भू पुण्यता कारणः ।
लक्ष्मणेनान्वितो वानरैः सेवितोऽगस्त्संपूजितो राघवः पातु माम् ॥५॥

Rakshasa kshobitha seethaya shobitho,
Danda karanya bhoo punyatha karana,
Lakshmanananvitho vanarai ssevitho,
Agasthya sampoojitho raghava pathu maam.

Forever salutations to the star of clan of Raghu,
Who gets angry at Rakshasas,
Who shines with his consort Sita,
Who made the land of Dandakaranya holy,
Who is always followed by Lakshmana,
Who is served by Monkeys,
And who is worshipped by Sage Agasthya



धेनुकारिष्टकोऽनिष्टकृद् द्वेषिणां केशिहा कंसहृद् वंशिकावादकः ।
पूतनाकोपकः सूरजा खेलनो बाल गोपालकः पातु माम् सर्वदा ॥६॥

Dheenu karishtako anishta krudwesinaam,
Kesiha kamsa hrud vamsika vaadhana,
Poothana nasana sooraja khelano,
Bala gopalaka pathu maam sarvadha.

Forever salutations to the child god of Gopis,
Who killed Dhenuka and Arishtaka,
Who killed those who hated him,
Who was hated by kesi and Kamsa,
Who played on flute,
Who killed Poothana,
And who likes to play in the river.

विद्युदुद्धयोतवान प्रस्फुरद्वाससं प्रावृडम्भोदवत् प्रोल्लसद्विग्रहम् ।
वन्यया मालया शोभितोरस्थलं लोहितांघ्रिदूयं वारिजाक्षं भजे ॥७॥

Vidhyu dudhyothavath prasphura dwasasam,
Prouda bodhaval prollasad vigraham,
Vanyaya Malaya shobhi thora sthalam,
Lohinthangri dwayam vareejaksham bhaje.

I pray Lord Krishna with pretty eyes,
Who wore clothes shining like lightning,
Whose form shone like the clouds of rainy season,
Who wears on his chest garlands of wild flowers,
And who has pair of pretty red feet.



कुञ्चितैः कुन्तलैर्भ्राजिमानाननं रत्नमौलिं लसत् कुण्डलं गण्डयोः ।
हारकेयूरकं कङ्कण प्रोज्ज्वलं किङ्किणी मञ्जुलं श्यामलं तं भजे ॥८॥

Kanchithai kundalai braja maanananam,
Rathna moulim lasad kundalam gandayo,
Haara keyuragam kankana projwalam,
Kinkini manjula syamalam tham bhaje.

I pray him who wears tiny bells 
Who is handsomely black,
Who has a shiny face curly hairs,
Whose cheeks reflect the shine of his jeweled ear studs,
Who wears golden garlands,
And who wears shining bangles.

Youtube Link

_______________________________

If I am not Posting. 
I may be doing something at these places:

Youtube
Esnips